Daar zijn we weer...

Zo...daar ben ik weer. Valt niet tegen, hè. Heeft nu niet zo lang geduurd. We hebben dus maandag de 20ste onze nieuwe tractor opgehaald. Was ongeveer anderhalf uur rijden. Wij dachten, we rijden dat ding in de vrachtwagen en binnen een mum van tijd rijden we weer terug. Niet dus. Was behoorlijk wat werk om de tractor en alle toebehoren in de vrachtwagen te krijgen. Maar door de tractor op een bult zand te rijden en daar de vrachtwagen weer tegenaan te rijden is het uiteindelijk gelukt. Toen we de tractor er thuis uit hadden hebben we natuurlijk meteen wat proefritjes gemaakt. Echt leuk, tractor rijden. Gaat nog best snel zo'n ding.

Dinsdag 21 oktober was Loes jarig. Overdag heeft Leo samen met Rob in de waterput een frame gemaakt voor de waterpomp. s' Avonds zijn we uit eten geweest bij La Croix des Bois. Een restaurantje hier in de buurt. De rest van de week zijn we bezig geweest in de lage stal onder de gites. Daar moesten de dakplaten en balken die boven het ingestorte stuk vloer hingen nog worden verwijderd. De betonnen vloer van die stal is een aantal jaar geleden ingestort toen de varkens er nog op stonden. Moet je nagaan wat ammoniak kan doen. Maar was dus nog best spannend om daar boven te moeten werken. Als je door het dak zakt lig je een paar meter lager in een gierput die natuurlijk nog vol water staat. Maar het is zonder problemen gelukt.


Zaterdag de 25ste zijn Rob en Loes weer naar huis gegaan. Wij zijn zelf even naar de markt gegaan. Daarna weer wat sight seeing gedaan. We zijn naar een ruine van een kasteel gegaan.
In de week daarna hebben we een hekwerk en een deur gemaakt rond de waterput. Het moet natuurlijk wel veilig zijn als we hier straks allemaal kinderen rond hebben lopen, haha.

Die week hebben we zelfs onze eerste sneeuw in Frankrijk gehad. Was erg verrassend toen we 's morgens zagen dat de daken helemaal wit waren. Was alleen maar van korte duur. Na een minuut of 10 was het weer droog.

Maandag 3 november zijn we naar de dokter geweest in Saint Eloy Les Mines. Leo had al sinds we terug zijn uit Nederland last van zijn rug en het ging steeds meer pijn doen. We konden terecht bij Dr Bernard...echt waar. De dokter heeft aangegeven dat Leo Ischias heeft. Dat is dus niet echt goed nieuws. Hij heeft er behoorlijk wat medicijnen voor gekregen. Na een paar dagen medicijnen en rust ging het een stuk beter.
Totdat die rare schapen van ons weer eens waren ontsnapt. Ze waren al wel eerder ontsnapt maar dan konden we ze steeds makkelijk terug in hun omheining krijgen. De dag ervoor had ik nog wat gaten in de omheining gerepareerd maar dat mocht niet baten. Woensdag 5 November zijn ze echt op pad gegaan. Toen ik de schapen nergens kon vinden heb ik Leo geroepen. Hij met de tractor en ik te voet ons hele terrein afgezocht. Maar helaas. Nergens te bekennen. Toen we met de auto een tweede rondje wilden gaan maken om te kijken of we ze misschien op een ander terrein konden vinden, kwam er net een auto onze weg ingereden. Een Fransman uit het dorp vroeg of we misschien onze schapen kwijt waren.
Hij had ze gezien zo'n twee kilometer verderop. We zijn toen achter hem aangereden naar de plek waar hij ze gezien had. Ze waren dus helemaal de berg over gelopen en een straat overgestoken. Leo heeft toen met twee Fransen 8 schapen kunnen vangen en achter in de bus kunnen laden. 1 schaap was ontsnapt en daar ben ik achteraan gerend. Ik heb hem toen weer de kant van de bus op kunnen drijven. Nadat die twee fransen misgrepen kon Leo met een snoekduik het laatste schaap vangen. Dit was natuurlijk niet bevorderlijk voor zijn rug.
's avonds belde de buurman die door de week in Clermont Ferrand zit of de schapen weer terecht waren. Zo snel gaat het nieuws hier!! Hier in het dorp zijn wij nu vast die Nederlanders die hun schapen kwijt waren. Ach ja... hebben ze ook iets om over te praten zondags in de kerk.

Vrijdag de 7de zijn Gaston, Gert, Johan en Wigo aangekomen. Na een kopje koffie zijn ze meteen aan de slag gegaan. Johan vroeg nog wat dat voor dingen waren die werkhandschoenen. Maar het viel echt niet tegen hoor. Ik stond versteld van het werk dat ze in 1 dag al hadden verricht. De helft van de wandplaten van de ethernieten stal hadden ze al uit elkaar en opgestapeld. De andere helft moet blijven staan want daar maken we een stal voor onze eigen opslag van.
De dag erna hebben ze alle dakplaten verwijderd, opgestapeld en weggereden met de tractor. En het werd wel duidelijk dat ik niet de enige ben die het tractorrijden leuk vind.



Op zondag waren ze al zover dat ze alle dakspanten hebben verwijderd en zelfs een begin hebben gemaakt van de omheining voor de schapen. Eén waar ze echt niet uit kunnen ontsnappen. Aan het eind van de dag moest Gert met de tarctor Leo op zijn tractopelle uit de modder trekken. Maandag hebben ze de schapenomheining nog afgemaakt en na de lunch zijn ze weer vertrokken. Was een erg gezellig weekend.

Dinsdag had leo weer veel last van zijn rug en been. We konden woensdag pas aan het eind van de dag bij de dokter terecht en zijn toen maar gaan zwemmen in Neris Les Bains. Van de dokter heeft Leo weer een hele bult pillen gekregen en komt er elke dag 8 dagen lang een verpleger of verpleegster een spuitje zetten. We hopen dus maar dat het straks weer beter gaat. De rest van de week hebben we niet veel meer kunnen doen. We zijn nog een keer gaan zwemmen, dat is wel ontspannend. De volgende keer dat ik schrijf hoop ik dus dat het weer goed gaat en we weer volop aan het werk zijn.